Drakensbergen – Giant Castle Reserve Restcamp
Drakensbergen ligt in het midden van Zuid-Afrika tegen de grens van Lesotho aan. Het gebied is te verdelen in 4 valleien, elk met zijn eigen karakter. Drakensbergen dankt zijn naam aan het feit dat de bergen met hun grillige, puntige toppen op de rug van een denkbeeldige draak leken. Dan zijn er ook nog oude verhalen dat er draken heersten over dit berglandschap. Waarschijnlijk zijn deze ontstaan doordat er botten van dinosaurussen zijn gevonden.
Ondanks de grote afstand, die we vandaag moeten afleggen, valt de reis erg mee en arriveren we rond 15.00 in het park. Dit keer hebben we weer een prima huisje als onderkomen voor de komende 3 dagen. Maar ook hier worden we weer teleurgesteld en hebben we geen internet. We kunnen dus geen contact opnemen met het thuisfront en ook geen verhalen plaatsen op de reislog. In Blyde River (11 en 12 oktober) hebben we voor het laatst uitgebreid contact gehad. Onze hoop is nu gevestigd op de laatste dag voor vertrek. Als daar ook geen internet is, dan zullen we proberen om alles te plaatsen op de luchthaven voor vertrek naar Nederland.
20-10-2015
Vandaag willen we de “Meander Hut trail” lopen. We zien nu een glooiend landschap in verschillende kleuren groen. Het lijkt alsof de bergen gemaaid zijn.
Dit is een route van ca. 11 km heen en weer. In werkelijkheid stijgen we maar 200 meter, maar vanwege de glooiing van het landschap lopen we 644 hoogtemeters. We zitten boven de boomgrens, dus hebben geen beschutting voor de zon. Hierdoor vallen de wandelroutes dan ook zwaarder dan in Canada. De Meander Hut blijkt een vervallen hut te zijn, waar de frames van de stapelbedden en restanten van een aanrecht nog herkenbaar zijn. Deze hut werd vroeger waarschijnlijk als overnachtigsplek benut. In totaal neemt deze route ca. 5 uur in beslag.
Als we na het diner willen afrekenen, blijkt dat onze creditcard niet wordt geaccepteerd. Volgens het personeel ligt dit aan “the machine” en worden de kosten op onze kamer bijgeschreven. Het zit ons niet lekker, omdat we nog weinig cash geld bij ons hebben en de dichtsbijzijnde pinautomaat op ongeveer 1 uur rijden hier vandaan ligt.
21-10-2015
Onze laatste wandelroute in Drakensbergen loopt langs een rivier en wordt dan ook de “River Walk” genoemd. Dit keer is het maar 4,5 km met nauwelijks hoogteverschil. Onderweg zien we een groep bavianen, die gelukkig banger voor ons blijken te zijn dan wij voor hen.
Binnen1,5 uur zijn we weer terug in het restcamp en besteden de rest van de dag met bijwerken van de verhalen/foto’s en natuurlijk relaxen.
Als we bij de receptie informeren of “the machine” het weer doet, dan blijkt dat niet het geval te zijn. We maken hun nogmaals duidelijk dat we dan morgen met uitchecken een probleem zullen hebben. Ons wordt echter verzekerd dat alles goed komt. We zullen moeten afwachten. Komt tijd, komt raad.
22-10-2015
Bij het uitchecken blijkt dat “the machine” het nog steeds niet doet. Omdat je hier niet na elke hoek kunt pinnen, krijgen we een rekening mee met alle bankgegevens en ze verzoeken ons vriendelijk om het bedrag bij een bank te pinnen en vervolgens de cash over te laten maken door een medewerker van de bank.
Swaziland – Mlilwane Game reserve
Zodra we de grens van Swaziland passeren, staan we versteld van het mooie landschap. Ten opzichte van Zuid-Afrika lijkt alles beter ontwikkeld. Swaziland is het enige land ter wereld met een monarchie, waar de koning de volledige zeggenschap heeft. Je ziet dan ook overal foto’s van de koning en zijn moeder ophangen.
In Swaziland is Mlilwane Game Reserve (ook bekend als Mlilwane Wildlife Sanctuary) een van de drie Big Game Parks en is gelegen in de prachtige Ezulwini Vallei die ook wel “Valley of Heavens” wordt genoemd. Mlilwane is de oudste en meest bezochte van de drie wildreservaten. Het restcamp is niet omheind en wordt continu omringd door klein wild zoals impala’s, nyala’s, aapjes en wrattenzwijnen.
Bij aankomst informeren we eerst naar de internetverbinding. Helaas is ook hier geen verbinding mogelijk. Na registratie, worden we door een gids naar ons onderkomen gebracht. Dit valt in eerste instantie tegen. Het is een kleine hut, maar het lijkt meer op een “stal”. Als we even gewend zijn, valt het wel mee. We kunnen immers slapen in een schoon bed en hebben een douche. Meer hebben we niet nodig.
We informeren bij de gidsen naar de Hippo Trail. Dit is een wandelroute langs het meer van 7 km. Volgens de gidsen is het veilig, maar moeten we goed opletten of we geen nijlpaarden of krokodillen zien. Mocht dit het geval zijn, dan altijd een omweg nemen. Voordat we starten, moeten we in het register aangeven welke route we gaan lopen. Op deze manier kunnen ze actie ondernemen, indien we te lang wegblijven. Het is een prachtige route en zien we gelukkig geen nijlpaard of krokodil.
Rond 18.00 uur hebben we in het restaurant gereserveerd en als we ernaar toe lopen, zien we de wrattenzwijnen naast de BBQ liggen om zich op te warmen. Dit is een grappig gezicht en levert uiteraard weer een leuk plaatje op.
In tegenstelling tot onze hut, ziet het restaurant er mooi uit en kunnen we heerlijk genieten van een buffet.
18-10-2015
Vandaag zijn we van plan om de “Summit trail” en “Ridge trail” te lopen. Dit keer hoeven we ons niet te registreren en gaan we op pad. Onderweg genieten we van het mooie landschap en zien we af en toe dieren, zoals o.a. de zebra, blesbok, salamander, nyala en verschillende vogels. Het is een heftige klim van 8 km lang met 450 meter hoogteverschil en de temperatuur ligt rond de 32 graden Celsius. We zijn dan ook blij als we de top bereiken.
De terugweg gaat altijd een stuk sneller en al met al neemt deze tocht ca. 4 uur in beslag. ’s Middags doen we dan ook rustig aan en kijken na het diner een filmpje in onze hut. Morgen hebben we een lange rit van ca. 500 km voor de boeg naar Drakensbergen. We moeten dus vroeg uit de veren, zodat we na het ontbijt meteen kunnen vertrekken.
White River – Jantinga Country Lodge
Het maakt niet uit waar je in Zuid-Afrika bent. Of dat nou in de buurt van een dorp is of in de “middle of nowhere”, Je ziet overal mensen langs de weg. In de ochtenduren zie je massa’s kinderen van alle leeftijden, die te voet naar school gaan. Allemaal in hetzelfde uniform. Of mensen (meestal vrouwen) die iets op hun hoofd vervoeren. Dicht in de buurt van een dorp, moet je goed op het verkeer letten. Het ziet er chaotisch uit, maar de voorrangsregels zijn simpel. Die het eerst komt, die het eerst maalt. De N-wegen (snelwegen) zijn goed onderhouden en de 2 cijferige R-wegen (soort rijksweg) ook, maar zodra het 3- of meercijferig wordt, dan moet je goed opletten in verband met potholes.
We zullen maar 1 nacht in de Jatinga Country Lodge (White River) verblijven. Ook dit keer hebben we weer een mooie kamer. De Jatinga Country Lodge is omgeven door een prachtige tuin en wordt dan ook regelmatig gebruikt als trouwlocatie.
Na aankomst bewonderen we de tuin en daarna is het weer tijd voor onze “administratie”. Helaas hebben we geen internet op onze kamer. Als we bij de receptie even met Rik skypen, dan blijkt dat ook hier het internet niet sterk genoeg is en moeten we, jammer genoeg, de verbinding al snel verbreken. Helaas nu kunnen we ook de verhalen niet op onze reislog zetten. Omdat we er niet zeker van zijn dat we morgen internet hebben, sturen we alvast voor de zekerheid een berichtje naar pap, omdat hij morgen jarig is.
Sabi-Sand – Arathusa Safari Lodge
De weg er naar toe is maar 95 km. De laatste 22 km is echter onverhard waardoor we maar 20 km per uur kunnen rijden. Het neemt dus toch ca. 2,5 uur in beslag. Onderweg komen we, evenals gisteren, langs wegwerkzaamheden. Alle medewerkers liggen wederom in een kruiwagen te rusten. We maken snel wat foto’s, zodat we dit thuis kunnen laten zien. In de Arathusa Safari Lodge worden we weer hartelijk welkom geheten. Dit keer hebben we een onderkomen in de bush-bush (van ca. 11,5 x 6,5 meter) met veranda en klein zwembadje. Het kon erger. Het ligt ca. 400 meter van het hoofdgebouw af en we worden vriendelijk doch dringend verzocht om (als het donker is) alleen onder begeleiding van of naar het huisje te lopen. Tijdens de lunch maken we kennis met de andere deelnemers van de gamedrive. Roy is onze ranger en Chris onze spoorzoeker. Verder zijn er 2 koppels uit Keulen en Jeff en Hillary uit New Jersey van de partij. Het is altijd weer leuk om mensen te ontmoeten en te horen wat ze allemaal beleefd hebben. Rond 16.00 uur vertrekken we en binnen 1 uur zien we ons eerste LUIPAARD!. Nu hebben we de voltallige Big Five gezien. Geweldig, wat een prachtig dier! Vreemd genoeg zien we nu geen olifant en ook geen giraf, terwijl deze in andere parken veel voorkomen.
15-10-2015
’s Ochtends nemen we maar met 4 personen deel aan de gamedrive. De koppels uit Keulen gaan vandaag terug naar huis. Het duurt even maar dan zien we een aantal aasgieren in de bomen. Meestal ligt dan een kadaver in de buurt. Even later spotten we een leeuwin. Valk naast haar ligt haar “kill” van afgelopen nacht, een jonge buffel. Vandaag blijft het bewolkt en er vallen een paar druppels regen. Voordat we terugrijden naar de lodge zien we een grote groep olifanten. Het blijft boeiend om hun gade te slaan. Ze zijn heel dichtbij dus we kunnen weer een mooie close up maken. Nu hebben we in dit park de hele Big Five gezien (Buffel, Olifant, Neushoorn, Leeuw en Luipaard). Dit heeft niets te maken met de “grootte” van de dieren. Het zijn de meest gevaarlijke dieren om te voet te jagen. Ook de waterbok poseert mooi voor de camera. Hij is herkenbaar aan de witte ring rond zijn achterwerk. Volgens de ranger is hij het eerste dier dat op een witte wc-bril ging zitten. Tijdens en na het ontbijt valt er een behoorlijke regenbui uit de lucht met bliksem en donderslag. We voelen ons meteen helemaal thuis. Kleine aapjes zie je meestal rond de lodges en langs de kant van de weg. Ze proberen altijd eten te pakken op een onbewaakt ogenblik. Vooral de bediening houden ze in de gaten, omdat deze hun altijd verjagen. De zuidelijke geelsnaveltok (oftewel flying banana) steekt zijn snavel regelmatig in de termietheuvel en eet termieten. Vandaag zien we meerdere vogels, waaronder de lelieloper. Het is grappig om te zien hoe zij over het water lopen. De rangers hebben voor zowat alle dieren een bijnaam. Zo wordt de impala “breeding machine” genoemd. Elk jaar krijgt elk vrouwtje een jong, waarvan 20% overleeft. De rest valt ten prooi aan de roofdieren.
Even verderop lopen 3 neushoorns, 2 vrouwtjes en een “oud” mannetje. Hij heeft nu nog de zeggenschap, maar wordt al uitgedaagd door de jongere aanwas. Je kunt aan zijn hoofd zien dat hij al meerdere gevechten doorstaan heeft.
We hebben vandaag wederom geluk. We kunnen mooie plaatjes schieten van een koedoe (dit is de grootste antilope die in Zuid-Afrika voorkomt) en van het “honeymone” koppel. Alleen tijdens de paartijd blijven de leeuw en leeuwin samen gedurende 5 dagen en paren elke 10-15 minuten. Na 5 dagen gaat de leeuw terug naar zijn broers en de leeuwin naar de andere leeuwinnen met hun welpen.
Het laatste uur van de avond-gamedrive is altijd na zonsondergang. We rijden dan door het wildpark en de tracker probeert met een schijnwerper wild te spotten. Dit is normaal gesproken het minst interessante van de gamedrive omdat je lange tijd geen wild ziet en het is kouder omdat de zon onder is gegaan. Dit keer staan we echter wederom versteld. Ook deze spoorzoeker ontdekt een kleine kameleon in een boom. Zelfs als ze gericht in de boom schijnen, zie je hem pas als ze hem uit de boom halen.
Bij terugkomst bij de lodge loopt een nijlpaard richting ons huisje. Zoals ook in Blyde River is deze uit het water gekomen. We worden dus met de auto naar ons huisje gebracht, zodat we ons kunnen opfrissen voor het diner en zullen ook weer met de auto opgehaald worden. De omgeving wordt continu in de gaten gehouden en na het diner kunnen we, onder begeleiding, te voet naar ons onderkomen. Nu is het weer veilig.
16-10-2015
’s Ochtend blijkt dat ze bij het hoofdgebouw bezoek hebben gehad van olifanten. Overal zie je afgebroken takken en voetstappen door de perken.
Vandaag nemen we deel aan onze laatste gamedrive. Jeff en Hillary reizen vandaag verder naar Victoria Falls en worden om 7.00 uur opgehaald voor hun vlucht. Gisteren zijn inmiddels nieuwe gasten gearriveerd. Een pasgetrouwd koppel uit New Jersey en Wilma en Lisa (moeder en dochter uit Sidney – Australië). Als klap op de vuurpijl spotten we weer het “honeymone”-koppel. Dit keer tijdens “de daad”. Ze trekken zich niets van ons aan en dat levert een leuk plaatje op.
Ook zien we weer een luipaard (dit keer een vrouwtje) en bij terugkomst een nijlpaard van heel dichtbij.
Nu nog ontbijten en dan verder naar White River. Dit is een tussenstop naar Swaziland.
Blyde River Canyon – Blyde River Canyon Lodge
Zodra we weer alles ingepakt hebben, brengt Justice de koffers naar onze auto. We nemen nogmaals afscheid van Matthew en Justice en vervolgen onze reis naar de Blyde River Canyon. De komende dagen zullen we langs de Panoramaroute een aantal uitzichtpunten en watervallen gaan bekijken.
We hoeven vandaag maar 45 km te rijden om bij de volgende lodge aan te komen. We arriveren dan ook rond 12.00 uur in de Blyde River Canyon Lodge. Voordat we inchecken zien we een stuk of 5 zebra’s grazen in de mooie tuin bij de lodge.en natuurlijk worden meteen leuke plaatjes geschoten. Vandaag blijven we in de lodge om uit te rusten en naar huis te skypen. We hebben al ca. 1 week geen contact meer gehad. We praten uitgebreid met Rik en Liza en daarna met beide oma’s. Toevallig is oma Einekoeze op visite in Dieteren, Dus dat komt goed uit.
12 oktober 2015
De Blyde River Canyon is een van de langste kloven van de wereld en heeft een totaal andere aanblik dan bijvoorbeeld de Grand Canyon in Amerika. Hier is de canyon namelijk gevuld met weelderige begroeiing en er komen ook tal van wilde dieren voor. Gisteren heeft Jean de route goed bekeken en komen we tot de conclusie dat het niet haalbaar is om de Panorama route in 1 keer volledig te bezichtigen. We hebben besloten om naar het uiterste punt te rijden om vervolgens te stoppen bij alle bezienswaardigheden. Al rijdend langs de canyon heb je vaak waanzinnige uitzichten als je over de rand naar beneden kijkt en daar de rivier ziet.
Vandaag lukt het ons om een aantal watervallen te bezichtigen zoals; Lone Creek Falls en Bridal Veil Falls. Daarna volgt de Mac-Mac-Falls, die zijn vernoemd naar Schotse goudzoekers.
Verder naar het noorden komen we langs de Lisbon Falls. Deze watervallen storten maar liefst 90 meter naar beneden. Vlakbij liggen de absolute must see; Berlin Falls. Deze schitterende waterval stroomt door een natuurlijk gevormde sluis voordat het 80 meter lager in een diepgroen meer belandt.
De canyon heeft ook een aantal spectaculaire natuurverschijnselen en vandaag lukt het om de volgende te bezichtigen:
God’s Window:
De naam alleen al zegt genoeg. Dit is een van de meest spectaculaire plekken van Zuid-Afrika voor een adembenemend uitzicht en als je hier staat dan zul je begrijpen waarom het God’s Window heet. De uitkijkplaatsen zijn aan de rand van de helling. Hier kun je een blik werpen op het Lowveld wat 800 meter lager ligt. Een uitzicht waar maar geen einde aan lijkt te komen. Heuvels en bossen zover het oog kan reiken. Je hebt hier een goed overzicht van de door de mens aangeplante bossen en de natuurlijke bossen.
The Pinnacle:
Dit is een gigantische stenen toren die zo uit de grond lijkt te komen. In de gelaagdheid van deze eigenaardige pilaar kun je zijn geschiedenis zien. Ooit lag zijn top onder zeeniveau.
Inmiddels is het 17.00 uur. We moeten nu terug naar de lodge. Rond 18.00 uur zal het donker zijn en we moeten nog ongeveer 2 uur rijden.
’s Avonds skypen we met Manon. Nu hebben we weer iedereen gesproken, dat geeft een goed gevoel.
Kapama Game Reserve – Kapama River Lodge
Vandaag en de komende dagen zullen we wederom vroeg moeten opstaan. Inmiddels zijn we eraan gewend en worden wakker zonder wekker. We hebben nog een rit van ca. 80 km in het Kruger NP voor de boeg en daarna is het nog ca. 55 km tot Kapama Game Reserve.
Dit keer lukt het ons om een wrattenzwijn van dichtbij te fotograferen. Hij kruipt op z’n knieën over de grond. Grappig om te zien. Het is heel wisselend. Soms zie je ca. ½ uur niets en dan het één na het ander. We hebben geluk en kunnen veel plaatjes schieten van mooie vogels, zowel aan de kant van de weg als in de lucht.
Vlak voordat we het Kruger NP verlaten, zien we onze eerste nijlpaarden. Ze liggen in het water en alleen de ogen kun je zien. We stoppen om hun een tijdje (vanaf een afstand) gade te kunnen slaan. Plotseling komen 2 olifanten achter wat bosjes uit, waarvan eentje het water ingaat tot halverwege zijn hoofd. Het is een grappig gezicht, half donker- en half lichtgrijs hoofd.
Rond 10.30 uur rijden we het park uit. Nu kunnen we wat meer tempo maken. We willen niet te laat aankomen omdat we nog even willen rusten voor onze volgende gamedrive.
Als we arriveren bij de lodge, worden we ontvangen door Thomas en een dame die ons een handdoekje aanreikt, zodat we ons een beetje kunnen opfrissen. Ons wordt vriendelijk verzocht om de sleutel van de auto in te leveren, zodat ze de auto kunnen parkeren en onze bagage naar de kamer kunnen brengen. We schrikken ons een hoedje. Hier hebben we geen rekening mee gehouden. De achterbank ligt vol met rugzakken, routepapieren, etc…. Als we dat geweten hadden zouden we eerst wat geordend hebben voordat we naar de lodge reden.
Thomas neemt ons mee en biedt ons een heerlijk welkomstdrankje aan. Hij legt uit wat wel en niet inbegrepen is. De komende dagen zullen Matthew (ranger) en Justice (spoorzoeker) ons begeleiden met de gamedrives, waarvan de eerste om 15.30 uur vertrekt. Daarna begeleidt hij ons naar onze kamer.
Als we weer verzamelen voor de gamedrive, worden we voorgesteld aan Matthew en Justice, maar ook aan een familie uit India (6 personen) en een echtpaar Brian en Maria (Montreal, Canada). De komende dagen zullen we veel samen optrekken, zowel met de gamedrives (4 in totaal van ca. 3-4 uur) en tijdens het diner. Zodra we onderweg zijn, valt ons meteen op dat we veel wild zien, maar ook nog heel dichtbij. Matthew vertelt honderd uit. Dit keer zien we de buffel van dichtbij en na zonsondergang worden ook nog dieren gespot. Het is ongelooflijk, maar Justice ondekt IN HET DONKER een kleine kameleon en voor het eerst zien we leeuwen van dichtbij. Bij terugkomst kunnen we ons snel even opfrissen en dan deelnemen aan het diner. We maken nu wat beter kennis met Brian en Maria. Het klikt meteen. Brian heeft veel humor en er wordt dan ook veel gelachen. Rond half 11 is er geen gast meer te bekennen in het restaurant en sluiten we met z’n vieren een gezellige avond af.
10 oktober 2015
’s Ochtends kunnen we een kop koffie drinken en een koekje eten voordat we weer vertrekken. Ook vandaag hebben we weer 2 gamedrives. In deze gamereserve zijn een paar groepen leeuwen. De “oude” leeuw heeft een aantal leeuwinnen en zijn 3 zonen ook. Op dit moment heeft de “oudste” het nog voor het zeggen, maar als één van z’n zonen sterk genoeg is, dan zal hij zijn vader uitdagen en mogelijk de heerschappij overnemen. Elke keer zijn we zien we de veelvoorkomende dieren zoals de zebra, giraf, olifant, impala, koedoe enz…. Maar elke gamedrive heeft ook iets bijzonders. Dit keer vinden we al gauw 2 leeuwinnen en nu kan ik ze van dichtbij (met daglicht) fotograferen. Matthew en Justice willen echter de “oude” leeuw vinden. Even verderop zien we een pasgeboren nyala. Hij (of zij) staat nog wankel op de benen en de moeder likt het jong nog steeds schoon. Of 2 giraffen die zij aan zij voor onze jeep lopen en zich weinig van ons aantrekken. Ook een jong olifantje van ongeveer 3 maanden trok onze aandacht. Hij liep samen met zijn moeder en oudere broers/zussen. Matthew vertelde dat een jonge olifant (de eerste 5 jaar) moet leren om zijn slurf te gebruiken. Het kleine olifantje worstelde dan ook met een stokje en het lukte hem niet om dit in z’n mond te krijgen. Na een tijdje klungelen gooide hij het stokje weg en rende achter zijn moeder aan.
We hebben een druk programma, dus na het ontbijt gaan we weer het verhaal en foto’s van Kruger NP bijwerken. Het lukt niet om alles te plaatsen op de reislog. Jammer, maar dan moet dit even wachten.
De 2e gamedrive van vandaag heeft ook weer iets bijzonders. Nu vinden we twee jonge leeuwen met een aantal leeuwinnen. We zien een gevlekte hiëna, die haar jong zoogt en tijdens de gebruikelijke koffiepauze, neemt Matthew ons mee naar een plek waar een gat in de grond zit. Hij gaat met een lange grasspriet in het hol en we zien een gigantische spin, die ook weer snel terug schiet in het hol.
Na de gamedrive dineren we weer met Matthew en de rest van de groep. Ook nu sluiten we als laatste (samen met Brian en Maria) de tent af.
11 oktober 2015
Omdat wij vandaag verder reizen (de rest blijft nog een dag langer in Kapama Game Reserve) willen Matthew en Justice graag de “oude” leeuw en een luipaard vinden. Ze willen nog wat vroeger vertrekken om zo nog wat tijd te winnen. De hele groep gaat akkoord, dus we vertrekken rond 5.15 uur. Hierdoor is het mogelijk om een prachtige foto te schieten van de zonsopkomst en binnen het uur hebben we 4 van de Big Five gezien, te weten: de buffel, de olifant, de “oude” leeuw en de neushoorn. Vandaag kunnen we de krokodil op ons lijstje bijschrijven. Hij/Zij ligt aan de andere kant van de oever en laat zich de tanden poetsen door een vogeltje. Ondanks alle inspanningen van Matthew en Justice, lukt het niet om de luipaard op te sporen. Ze weten wel in welke omgeving hij zich moet bevinden, maar schijnbaar zijn luipaarden erg schichtig en proberen zich goed te verbergen. Als Matthew hoort dat we ook nog naar Sabi Sands game reserve gaan, dan verzekert hij ons dat we nog luipaarden te zien krijgen. Sabi Sands staat bekent om de hoge populatie luipaarden, dus hopelijk lukt het om de voltallige Big Five te zien.
Bij terugkomst in het hotel, nemen we afscheid van Matthew en Justice en gaan nog even ontbijten met Brian en Maria. Het is jammer dat we nu al afscheid van hun moeten nemen. Wij gaan nu verder naar Blyde River en zij gaan overmorgen naar Victoria Falls.
Kruger National Park – Mopani Restcamp
Gisteren met de kippen op stok en vandaag wederom vroeg uit de veren. Mopani Restcamp is 135 km verder dan Punda Maria. Het lijkt dichtbij maar is ca. 6 à 7 uur rijden. Rond 5.45 uur vertrekken we uit het kamp. We zijn nog geen 5 minuten onderweg en zien 2 leeuwinnen liggen, gedeeltelijk verscholen achter struiken. Prachtige dieren, hopelijk krijgen we ze ook wat dichterbij te zien.
Vandaag en morgen rijden we zelf nog door het Kruger NP. Het lijkt eentonig, maar zo ervaren wij het niet. In elke park, dat we tot nu toe gezien hebben komen een aantal dezelfde dieren voor zoals de olifant, impala, koedoe, giraf, wrattenzwijn en vele mooi gekleurde vogels. Maar elk park heeft iets bijzonders zoals bijvoorbeeld de witte neushoorn in ” Welgevonden Game Reserve”, de boabab in “Mapungubwe NP” en nu in “Kruger NP” zien we de struisvogel en lukt het om onder andere de buffel van dichtbij te zien. Elke keer opnieuw staan we ook versteld van het feit dat de enorm grote dieren zich heel gemakkelijk kunnen verbergen. Het ene moment staan ze naast de auto en het andere moment vind je ze niet meer terug.
Rond 13.00 uur arriveren we in Mopani Restcamp. De park is nieuw en heeft meer faciliteiten. Ons onderkomen is dit keer een rondavel met een buitenkeuken. Ook hier worden we hartelijk welkom geheten, dit keer door een "zuidelijke geelsnaveltok".
Als we in de buitenkeuken bezig zijn, komen onze “buren” informeren waar we vandaan komen. Het blijken Jacqueline en Juul te zijn die in 1968 vanuit Zwartberg (omgeving Genk, Belgie) geëmigreerd zijn naar Zuid-Afrika. Vanwege de schoolvakantie in Zuid-Afrika zijn zij nu, samen met hun zoon en zijn gezin, op vakantie in het Kruger NP. Ze nodigen ons uit om ’s avonds een glaasje wijn met hun te drinken. Na een gezellig avondje, nemen we afscheid en gaan ons voorbereiden op onze volgende etappe (Zzzzzzzz………).
Kruger National Park – Punda Maria Restcamp
Meteen na het ontbijt nemen we afscheid van Michelle (gastvrouw). Het is jammer dat we al verder moeten. Mochten we ooit nog in deze omgeving komen, dan reserveren we zeker voor 3 à 4 dagen.
Vandaag gaan we naar het Kruger National Park en zullen de komende 2 nachten in Punda Maria Restcamp (294 km) verblijven, waar we alleen logies geboekt hebben. We zullen dus eerst in Masini boodschappen moeten doen. Deze keer is de weg beter. Er zijn minder potholes, dus onze reis verloopt spoedig. Op een gegeven ogenblik zien we een waarschuwingsbord met de volgende tekst: “Pas op! Rij statig! Brug weg!”. En jawel hoor….via een omleiding over een zandweg zien we dat de brug ECHT weg is (ingestort). Circa 15 km voor de Pafuri ingang (noordelijke ingang van Kruger NP) staan we voor het volgende obstakel. De weg is afgesloten en er is geen zichtbare omleiding. We kunnen alleen rechts afslaan. Na ca. 5 km zijn er nog steeds geen zijwegen te bekennen. In Afrika zijn maar enkele geasfalteerde wegen en, omdat we geen 4x4 hebben, zijn we genoodzaakt om rechtsomkeer te maken. Vlak voordat we weer bij de afgesloten weg zijn, ziet Jean een militaire politieauto en gaat informeren of we een omleiding kunnen nemen naar de Pafuri-ingang. De militair biedt meteen aan om ons terug op de route te brengen. Als we hem volgen, rijdt hij naar een afgesloten hek. Dit wordt meteen geopend door een Afrikaanse man. We volgen hem verder over een kronkelige zandweg langs het opengebroken gedeelte van de weg. We zijn er zeker van dat we dit zonder deze militair nooit gevonden zouden hebben. We danken hem en zijn een kwartiertje later bij de noordelijke ingang van het Kruger NP.
Dit keer worden we niet welkom geheten door een vriendelijke gastvrouw, maar door een geïrriteerde struisvogel. Hij spreidt zijn vleugels uit en komt recht op onze auto afgestapt. Schijnbaar bevalt hem de kleur van onze auto niet (rood). Als hij bij de auto is, kijkt hij door het zijraam naar binnen en tikt hij met zijn snavel tegen het raam. Gelukkig komt de auto achter ons in beweging en richt hij zich naar hem, zodat we onze weg kunnen vervolgen.
Zelf rijden in een wildpark is weer een andere ervaring. Het klinkt vreemd, maar in een open jeep met een ranger, ben je meer op je gemak. Al gauw realiseren we ons dat we beter een 4x4 auto hadden kunnen nemen. Je hebt dan namelijk meer mogelijkheden om uit te wijken. Nu kunnen we alleen de verharde wegen nemen. Voordat we aankomen in Punda Maria Restcamp zien we behalve de struisvogel ook de olifant, impala, zebra, arend, kori bustard, aap en koedoe.
We checken in en staan meteen weer met beide voeten op de grond. Geen luxe, maar zelfvoorziening. We zijn weer terug bij af!!
Het was de bedoeling geweest om hier vandaan een begeleide bushwandeling te maken, maar als we hiernaar informeren dan is dit niet mogelijk. We besluiten om een dag rust te nemen en donderdag verder te reizen naar Mopani, zodra het park wordt geopend (5.30 uur).