Meteen na het ontbijt nemen we afscheid van Michelle (gastvrouw). Het is jammer dat we al verder moeten. Mochten we ooit nog in deze omgeving komen, dan reserveren we zeker voor 3 à 4 dagen.

Vandaag gaan we naar het Kruger National Park en zullen de komende 2 nachten in Punda Maria Restcamp (294 km) verblijven, waar we alleen logies geboekt hebben. We zullen dus eerst in Masini boodschappen moeten doen. Deze keer is de weg beter. Er zijn minder potholes, dus onze reis verloopt spoedig. Op een gegeven ogenblik zien we een waarschuwingsbord met de volgende tekst: “Pas op! Rij statig! Brug weg!”. En jawel hoor….via een omleiding over een zandweg zien we dat de brug ECHT weg is (ingestort). Circa 15 km voor de Pafuri ingang (noordelijke ingang van Kruger NP) staan we voor het volgende obstakel. De weg is afgesloten en er is geen zichtbare omleiding. We kunnen alleen rechts afslaan. Na ca. 5 km zijn er nog steeds geen zijwegen te bekennen. In Afrika zijn maar enkele geasfalteerde wegen en, omdat we geen 4x4 hebben, zijn we genoodzaakt om rechtsomkeer te maken. Vlak voordat we weer bij de afgesloten weg zijn, ziet Jean een militaire politieauto en gaat informeren of we een omleiding kunnen nemen naar de Pafuri-ingang. De militair biedt meteen aan om ons terug op de route te brengen. Als we hem volgen, rijdt hij naar een afgesloten hek. Dit wordt meteen geopend door een Afrikaanse man. We volgen hem verder over een kronkelige zandweg langs het opengebroken gedeelte van de weg. We zijn er zeker van dat we dit zonder deze militair nooit gevonden zouden hebben. We danken hem en zijn een kwartiertje later bij de noordelijke ingang van het Kruger NP.

Dit keer worden we niet welkom geheten door een vriendelijke gastvrouw, maar door een geïrriteerde struisvogel. Hij spreidt zijn vleugels uit en komt recht op onze auto afgestapt. Schijnbaar bevalt hem de kleur van onze auto niet (rood). Als hij bij de auto is, kijkt hij door het zijraam naar binnen en tikt hij met zijn snavel tegen het raam. Gelukkig komt de auto achter ons in beweging en richt hij zich naar hem, zodat we onze weg kunnen vervolgen.

Zelf rijden in een wildpark is weer een andere ervaring. Het klinkt vreemd, maar in een open jeep met een ranger, ben je meer op je gemak. Al gauw realiseren we ons dat we beter een 4x4 auto hadden kunnen nemen. Je hebt dan namelijk meer mogelijkheden om uit te wijken. Nu kunnen we alleen de verharde wegen nemen. Voordat we aankomen in Punda Maria Restcamp zien we behalve de struisvogel ook de olifant, impala, zebra, arend, kori bustard, aap en koedoe.

We checken in en staan meteen weer met beide voeten op de grond. Geen luxe, maar zelfvoorziening. We zijn weer terug bij af!!

Het was de bedoeling geweest om hier vandaan een begeleide bushwandeling te maken, maar als we hiernaar informeren dan is dit niet mogelijk. We besluiten om een dag rust te nemen en donderdag verder te reizen naar Mopani, zodra het park wordt geopend (5.30 uur).